အတိပ္​သို႔ ​ေဆ​ြးျခက္​း

အတိတ္သို႔.......ေဆြးျခင္း

ႏွလံုးသားအေရးအတြက္ အခ်ိန္ေပးေတြးမိတိုင္း
ေနာင္တ တခ်ဳိ႕တ၀က္ရဲ႕ ထြက္ဆိုခ်က္က
သူ႕ကို လိုအပ္ေနတယ္တဲ့.......
ေသြးေအးေယာင္ ေဆာင္ထားပါလွ်က္
ေႏြးေထြးစရာ အတိတ္ကို တရႈိတ္မက္မက္
ဟင့္အင္း.....
ကိုယ္ဟာ ျပတ္သားႏိုင္သူဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္နဲ႔ ထည္၀ါခဲ့ၿပီးျပီပဲ.....။

တမ္းခ်င္းေတြ အလီလီနဲ႔ မ်က္ရည္ေတြ အိုင္ဖဲြ႕ထြန္းေနပါေစ.....
သူမသိႏိုင္တာကိုပဲ ေအာင္ပြဲေတြ ခံေနမိ
သူ႕ေၾကာင့္ သတ္ပံုမွန္ခဲ့တဲ့ အကၡရာေတြအေၾကာင္း
သူ႕ရင္ထဲေရာက္မေနေအာင္
ကိုယ့္ကမ္းပါးမွာ.....မာယာေတြက
ဆယ္ကမာၻစာေလာက္ ေတာင္ပံု ယာပံုေပါ့....။

သစၥာေတြ သံတူေၿကာင္းကြဲ ခဲ့တာမို႔
ေမတၱာသီးသန္႔နဲ႕ ဂႏၲ၀င္ဆန္ၾကည့္ဖို႔
ကိုယ့္က အရည္အခ်င္းမျပည့္မွီခဲ့
"ကိုယ့္အျပင္ ေနာက္ထပ္ရွိေနခဲ့တယ္" ဆိုတဲ့အေတြးက
သူ႕ကို ကိုယ့္ခြင့္လႊတ္ျခင္းေတြထဲက
ဆြဲ ဆြဲ ေခၚထုတ္သြားတတ္တယ္။

အလိမ္အညာ နကၡတ္ေတြရဲ႕ေအာက္
သံေယာဇဥ္ရွိမိသေလာက္.....
ေန႔ေဆြး ညေဆြး ကိုယ္ ငိုေျကြးဖူးပါရဲ႕
ပတ္သတ္ခဲ့ဖူးသမွ်ဟာ....
ခုခ်ိန္မွာ ရင္နာစရာျဖစ္ဖို႔သာ အသံုး၀င္ေတာ့လည္း....
......သူဖန္ဆင္းေပးခ်င္တဲ့ အနာဂတ္
သံသယေတြနဲ႔မို႔ လာဘ္ေပး လာဘ္ယူ မတည့္ခဲ့....
မွတ္သားတတ္တယ္ေလ
ကိုယ္ဟာ သူ႕လိုမွ ဒႆ မဆန္ခဲ့ဖူးတာ....။ ။

ပထမေန႔က အိမ္မက္မက္တယ္ မင္းနဲ႔အတူ စားပြဲဝိုင္းတခုမွာအတူတူထိုင္ေနက်တယ္ ခ်စ္သူ မင္းကလဲတေနရာ ငါကလည္းတေနရာစီပါ ငါမခံစားႏိုင္ဘူးခ်စ္သူ အဲဒီတိတ္စိတ္မွဴ့႕ကို မင္းနားကိုငါကပ္ထိုင္ခဲ့တယ္ ပီးေတာ့စကားေတြအႀကာႀကီးေျပာက်တယ္ ငါအရမ္းေပ်ာ္တယ္ခ်စ္သူ

ဒုတိယည

ခ်စ္သူ မင္းဆံပင္ အတိုညွပ္ထားတယ္လို႔အိမ္မက္မက္တယ္ ငါသိခ်င္ခဲ့တယ္ တကယ္ဟုတ္မဟုတ္ ဒါေပမယ့္
ကို ေမးခြင့္မရွိေတာ့ပါဘူး

တတိယည

မင္းနဲ႔အတူ ခံုတန္းလ်ားမွာ ႏွစ္ေယာက္ထဲထိုင္ေနတယ္
ညီမ မထင္မွတ္တာကိုလုပ္မိလိုက္တယ္
မင္းရဲ႕ႏွဖူးေလးကိုနမ္းခဲ့တယ္
မင္းကေျပာတယ္ **ဘာလုပ္တာလဲတယ့္ **
ကို ျပန္ေျပာခဲ့ပါတယ္
" ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကိုစိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့လို႔ပါ"
ပီးေတာ့ ကို မင္းရဲ႕လက္ကိုကိုင္ပီး
ေပ်ာ္ေနတုန္းမွာ
ေႏွာက္ရွက္ခံခဲ့ရတယ္
အဲ့ဒီေႏွာက္ရွက္တဲ့သူနံမည္က
ႏိုးထျခင္း
ငါ မင္း ကို ယ ေန႔ ထိ တိုင္ ခ်စ္ ေနလွ်က္ပါခ်စ္သူ

အိမ္မက္က တကယ္မဟုတ္ေပမယ့္
အိမ္မက္ကိုေက်းဇူးတင္မိျပန္ပါ
တယ္

*ဘ၀ကေပးတဲ့ ကဗ်ာ*

တစ္ေယာက္တည္းပါပဲ
ေလွ်ာက္လမ္းတိုင္းကလည္း ၿကမ္းတမ္းေနတယ္
တခါ.....တခါ
ကိုယ့္ရယ္သံကို ကိုယ္ျပန္သတိရေနမိတဲ့ အျဖစ္ေပါင္းလည္း မနည္းလွေတာ့ဘူး။

ရင္ဘတ္ႀကီးအျပည့္ ခံႏိုင္ရည္ေတြ ေမြးျမဴျပဳစုထားတယ္
တစ္ကိုယ္စာ အခက္အခဲကို
ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် တာ၀န္ယူလို႔ေပါ့......။

မ်က္ရည္ေတြကလည္း သူ႔အလိုလို အေငြ႔ပ်ံေနတတ္ျပီ
ေပ်ာ္စရာဆိုတဲ့ေကာင္ကို
အေ၀းကေနေတာင္ မေငးၾကည့္မိေအာင္ ျကိုးစားထားတယ္
(ငါ့မွာ မရွိတဲ့ ထိုအရာကို ငါ ေသေလာက္ေအာင္မုန္းမိပါရဲ႕)

သံေယာဇဥ္ေတြ အသက္စြန္႔ခဲ့တဲ့ေန႔အေၾကာင္း....
ၿပိဳကြဲျပတ္စဲ ခြဲထြက္ခဲ့ၿပီးသည့္ေနာက္
မနက္ျဖန္ေတြရဲ႕ ငိုေျကြးမႈေတြအေၾကာင္း.....
ေရနစ္သူကိုမွ ၀ါးကူလို႔ ထိုးတတ္ျကတဲ့ ပုထုစဥ္ေတြအေၾကာင္း.....
ကမ္းလင့္လက္တစ္စံုရဲ႕ စိမ္းကားလြယ္ျခင္းအေၾကာင္း....
ဘယ္လိုေရးေရးလည္း စာမပီခဲ့ဘူး
(ခံစားခ်က္တြန္းအားေတြက ကဗ်ာဆန္ဖို႔ သဟဇာတမျဖစ္ေတာ့ဘူးေလ)

အားေပးမႈေတြကို သံသယျဖစ္ ၀ံ့ေနပါျပီ
စိတ္မွန္းနဲ႔ေတာင္ တိုင္တည္ က်ိတ္ရႈိတ္ဖို႔
ဘယ္ရင္ခြင္မွ မလိုအပ္ေတာ့ဘူး
အပူကူးၿပီး အပူတိုးေတာ့
ငါဟာ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းတဲ့ မိန္းမရယ္လို႔
ဂုဏ္ပုဒ္တစ္ခု ထပ္တိုးမွာ တုန္လႈပ္မိတယ္။

အထီးက်န္ျခင္း အေျခြအရံေတြနဲ႔
သံသရာလည္ေနတဲ့ဘ၀ထဲမွာ......
ငါနဲ႔အတူ လိုက္ငိုေပးတတ္တဲ့ မိုးေကာင္းကင္ႀကီးရွိတယ္
ငါ ၿပိဳလဲတဲ့အခါ စိတ္ျကိုက္ေမွးစက္ခြင့္ေပးတဲ့ ေျမျပင္ျကီးရွိတယ္
ငါ ေပါက္ကြဲလို႔ ထိုး ရုိက္တဲ့အခါ
(ငါ့လက္ေတြ.....ေခါင္းေတြ ေသြးဘယ္ေလာက္ရဲေနပါေစ)
အၿပံုးမပ်က္ ျငိမ္သက္ေနေပးတတ္တဲ့ နံရံေတြရွိတယ္။

ထို႔ေၾကာင့္ ငါ.....မေသဆံုးခ်င္ေသးဘူး
ငါ့ရႈံးနိမ့္မႈေတြ ငါ ျပန္ရႈစားရင္း.....
ကဗ်ာဆရာ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ရဲ႕ စာသားလိုေပါ့
ခ်စ္လွစြာေသာ ေလာကဓံတရားေရ.....
ျဖစ္ခ်င္တိုင္း မျဖစ္ရတာကိုဘဲ ခ်စ္ေနပါတယ္။ ။

စကားေတြဆိုေပမယ့္ ဓားသြားထက္ ပိုထက္ေနပါတယ္
ဆင္တူရုိးမွားသာဓကေတြက
လမ္းခြဲျခင္းကို သိပ္မထိေရာက္ပါဘူးေလ
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေပါ့
ငါတို႔က အရင္းႏွီးဆံုးေသာလူသားႏွစ္ဦးပဲ……။

နင့္ကို ငါက ဒြိဟ ျဖစ္ခြင့္မေပးဘူး
ျပတ္သားရဲတဲ့ ပုရိသတစ္ေယာက္ျဖစ္ေစခ်င္တာ
ဒီ့အတြက္…..
ငါ့ရင္ကိုခြဲ….သူမရဲ႕လက္ကိုသာ တြဲပါေတာ့ေလ။

အကြာအေ၀းကလည္း သံေယာဇဥ္ေတြကို
သုတ္သင္ရွင္းလင္းေနတယ္
နင္နဲ႔ငါ့ၾကား သူမရဲ႕ အနမ္းက တံတိုင္းျခားေစတယ္
အႏွစ္ႏွစ္ အလလ ဖြဲ႔စည္းယုယခဲ့တဲ့ အလြမ္းေတြက
တစ္မိနစ္ ႏွစ္မိနစ္စာ သူမရဲ႕ အျကင္နာကို မယွဥ္ႏိုင္ခဲ့တာေတာ့…..
အရုိးစြဲေလာက္တဲ့ ရင္နာစရာ….။

နင္ ၿပီးရင္ ဘ၀
ဘ၀ ၿပီးရင္ နင္လို႔
ငါ ဇြဲျပင္းျပင္းနဲ႔ တက္ၾကြေနတုန္း….
နင္က သူမအပါးမွာ ၀ပ္တြား ခစားလို႔…..
အလွတရားေတြထဲ
နင္ မိုက္မိုက္မဲမဲ ယံုၾကည္အားေတြ ေကာင္းလြန္းေနတယ္။

နင့္အခ်စ္နဲ႔မွ ေန႔ရက္ေတြ သစ္ေစခဲ့တဲ့ ငါ့ကို
နင္ ေမ့

က်​ေနာ္​ရဲ႕ကဗ်ာနန္​​ေတာ္​